پایگاه رسمی حفظ و نشر آثار شیخ الحدیث مولانا محمّد یوسف حسین پور (رح) زیر نظر مجلس علمی عین العلوم گُشت – سراوان
در زمان حاضر که مردم از معنویات کاملاً به دور و در مادیات غرق شده‌اند و جز حب دنیا هدف و غرض دیگری در فکر و نظرشان نمی‌آید، برای رسیدن به این هدف شبانه روز در تگ و دو قرار گرفته‌اند و اندیشه‌ی حرام و حلال آن‌ها را به سوی راه‌های مشروع متوجه نمی‌کند؛ پس کل هم و غم بر این است که پول بدست بیاید ولو این که راه به دست آوردن آن نامشروع و ناجایز باشد. از این‌جاست که می‌بینیم اغلب تاجران و کاسبان، موازین شرعی و قوانین اسلامی را در معاملات نادیده گرفته، دست به هرنوع معامله می‌زنند ولو این که آن از روی شرع ناجایز باشد و هم‌چنین در به کار گیری وسایل زندگی، خورد و نوش، لباس، مرکب و غیره اهمیتی به حلال و حرام نمی‌دهند و به استعمال محرمات سرگرم‌اند، شراب‌نوشی از یک طرف، قماربازی و برد و باخت از طرفی دیگر، رباخواری و معاملات ربوی از یک سو، دزدی و راهزنی، قتل و کشتار، تصرف بر اموال دیگران و غیره از سوی دیگر که همه مردم در این امور چنان سرگرم و مستغرق هستند که روی تاریخ زمان جاهلیت پرده انداخته‌اند و جاهلیت فعلی خیلی بدتر از جاهلیت قبل از اسلام است.
استعمال مواد خانمان‌سوز مخدر اعم از دودگرفتن، خوردن، استنشاق، تزریق و غیره یک حرکت ویرانگری است که نه تنها دامنگیر اهل کفر و شرک شده، که جوانان مسلمان را نیز آلوده کرده است، نه تنها آلوده، بلکه دشمنان اسلام آن‌ها را برای از بین بردن جوانان مسلمان آله‌ی حرب قرار داده‌اند، اگر چه علما و اندیشمندان در سطح جهان متوجه شده‌اند که باید جلوی این سیلاب مخرب و ویرانگر گرفته و علمای اسلام از قرن ششم متوجه به آن شده و روی ضرر و زیان و حلت و حرمت آن‌ها بحث نموده‌اند، ولی شیوع و گسترش آن به وسیله‌ی دشمنان اسلام در منطقه‌ی بلوچستان از حد بالا رفت و شایعاتی انجام گرفت که اگر چه استعمال آن حرام است، اما معاملۀ آن اشکالی ندارد! و این را به سوی علما منسوب نمودند. لیکن علما قبل از انقلاب اسلامی در ایران و اوایل انقلاب روی آن تبادل نظر نموده بر حرمت استعمال و معامله‌ی آن فتویٰ دادند، و مولانا ابراهیم دامنی ـ رحمه الله ـ در این باره رساله‌ای نوشتند. اما متأسفانه بسیاری از مردم به سوی حلت و حرمت توجه ندارند…
برگرفته از مقدمه مولانا حسين پور بر كتاب مواد مخدر از ديدگاه فقه اسلامي •
