قطرات اشک، قطرات باران را در پی دارند

شيخ الحديث مولانا محمّد يوسف حسين پور صبح امروز (دوشنبه ۲۲ دي‌ماه ۱۳۹۳) در جمع نمازگزاراني كه جهت استسقا به مصلاي گشت آمده بودند، طي سخناني كوتاه با تلاوت آيات ﴿فَقُلتُ اسْتَغْفِروا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارا ٭ يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَاراً…﴾، مردم را به كثرت استغفار فرا خواند و گفت: معناي استسقاء، فرياد و زاري به بارگاه إلٰهي است.

ايشان طبق حديث نبوي، قحط سالي را نتيجه‌ي عدم پرداخت زكات و عشر محصولات زراعي بيان كرد و گفت: پيامبر خدا صلى الله عليه وسلم مي‌فرمايد: هرگاه زكات ادا نشود، قحط سالي پديد مي‌آيد و هرگاه زنا زياد بشود، وبا به بار مي‌آيد؛ چنان‌كه مولاناي روم اين حديث را چنين بيان كرده است:

ابر نايد از پي منع زكات /٭/ وز زنا افتد وبا اندر جهات

مولانا حسين پور قحط سالي را خطري بزرگ خواند و گفت: اين قحط‌سالي‌ها نوعي گوشمالي هستند تا اين‌كه ما بيدار شويم و به سوي الله تعالى برگرديم. اين تجربه شده است كه هرگاه مسلمانان از كردار خود پشيمان شوند، رحمتِ الله تعالى سرازير خواهد شد. متأسفانه امروز به جاي اين‌كه ما اخوت و برادري داشته باشيم، در پي جنگ و خونريزي هستيم، اعمال منافي عفت پيش مي‌آيد، صله‌ي رحمي قطع مي‌گردد؛ پدر و پسر با هم نيستند؛ برادر، برادر نيست، راهزني و زد و خورد وجود دارد. در حديث مي‌آيد: اگر دو نفر با هم قهر باشند، اگر اعمال كمي هم داشته باشند، پذيرفته نمي‌شود تا با هم آشتي نكنند.

وي هم‌چنين بي توجهي نسبت به نماز و دعاي استسقاء را از سوي برخي، خطري بزرگ عنوان كرد و گفت: چنين كردارهايي خشم و غضب إلٰهي را فرود مي‌آورند؛ الله تعالى به فضل و كرم خويش رحم بفرمايد.

مديريت عين العلوم گشت در پايان سخنانش گفت: براي قبوليت دعا اوّلين شرط اين است كه ما از ته دل پشيمان شويم و نسبت به عملكرد خود اظهار ندامت نماييم. شرط دوم اين است كه تصميم قطعي بگيريم كه به دنبال گناهان نرويم. سوم اين كه صدقه و خيرات بدهيم و چهارم اين‌كه بگرييم تا از چشمان ما قطراتي بريزد، آن‌گاه از آسمان قطرات باران فرو خواهد ريخت؛ هر چه‌قدر دل ما نرم‌تر باشد، به همان اندازه رحمت الله تعالى به جوش مي‌آيد. امروز كه در سراسر استان دعاي استسقاء است، اميد است كه خداوند متعال دعاي يك نفر را هم بپذيرد؛ اگر همين اطفال كوچكي كه شما به مصلا آورده‌ايد، دعا كنند، خداوند دعايشان را مي‌پذيرد. در حديث آمده است كه يكي از انبياء قوم خود را برداشت و به بيرون از شهر رفتند تا براي باران دعا كنند، كمي رفته بودند كه پيامبر گفت: برگرديد. مردم پرسيدند: چرا؟ گفت: من مورچه‌اي را ديدم كه غلطيده و دست به دعا برداشته و خداوند دعاي او را پذيرفت. لذا آن‌چه براي ما مهم است اين است كه از ته دل استغفار كنيم.