اجتماع روز جمعه نقشه‌ي اجتماع بهشتيان است/ دعا آن دردي است کز دل برآيد

شيخ الحديث مولانا محمد يوسف حسين‌پور که این هفته (۲۴/ ۱۰/ ۹۵) ميهمان مسجد الخليل خاش بود، در خطبه‌هاﻱ نماز جمعه پيرامون «برتري روز جمعه بر ساير ايام» و «دعا» به ایراد سخن پرداخت.

ایشان در ابتدا به بيان فضايل و ارزش روز جمعه پرداخته، آن‌را به تعبير حديث «سيد الايام» عنوان کرد و گفت:‌ روز جمعه با روزهاي ديگر تفاوتي دارد؛ همان‌طور كه در ميان مردم، ملائكه و جن‌ها مهتري و كهتري وجود دارد و برخي بر برخي برتري دارند، خداوند متعال برخي اوقات را هم بر برخي ديگر برتري داده است و روزهاي هفته نسبت به يكديگر تفاوت دارند. تفاوت مردم به اعتبار كمالات و اوصاف است كه انسان را مطابق به كمال و صفتش نسبت به ديگران بهتر يا كهتر مي‌گوييم؛ مثلاً: انبيا به اعتبار معنويت و روحانيت از همه برتراند. حكام و سياستمداران به اعتبار دنيوي بالاتراند. ولي تفاوت اوقات به اعتبار معنويت است و به همين خاطر روز جمعه سيد الأيام گفته شده كه بر ديگر روزها سمت سروري دارد.

مولانا حسین‌پور با استناد از حديث پيامبر اسلام، به بيان وجوهات ترجيح روز جمعه نسبت به ساير روزها پرداخت و تصريح کرد:‌ پيامبر خدا صلى الله عليه وسلم وجوهي را كه جمعه را برتر قرار داده، چنين بيان نموده است: خداوند متعال همه كاينات را بدين خاطر آفريد كه ربوبيت و پادشاهي او آشكار گردد؛ چنانكه در حديث قدسي آمده است: «خَلَقْتُ الخَلْقَ لِأُعْرَفَ». از ميان مخلوقات، فرشتگان در كارهاي مثبت بسيار پيش رفتند و جن‌ها در امور منفي به انتها رسيدند. خداوند انسان را جامع الأضداد قرار داد كه اگر بتواند كبر و غرورش را پايين آورده و عاجزيش را بالا ببرد، پيروز است؛ لهٰذا روزي كه الله تعالىٰ انسان را به عنوان خليفة الله آفريد، جمعه بود و آن سبب فضيلت و ارزش اين روز است.

مدیریت عین العلوم گُشت در فرازي از سخنانش روز جمعه را روز بدو آفرينش بشر، روز پايان جهان خلقت، روز پاداش و روز جشن بهشتيان برجسته نمود و گفت:‌ بعد از اينكه حضرت آدم عليه السلام و فرزندانش مأموريت خود را در زمين انجام دادند بايد برگردند و اين كاينات به هم بخورد و روزي ديگر بيايد كه آن هم جمعه است؛ لذا روز آفرينش ما، آغاز خلافت ما و روز پاداش ما جمعه است و در همين روز بهشتي‌ها جشن گرفته و به ديدار حق تعالىٰ شرفياب مي‌شوند.

وي در ادامه خاطرنشان کرد:‌ از ديگر وجوه فضيلت اين روز اين است كه در آن ساعتي وجود دارد كه «دعا» در آن رد نمي‌شود؛ اما بدانيم كه شرط پذيرش دعا سنگين است؛ پيامبر صلى الله عليه وسلم مي‌فرمايد: «لَا يَقْبَلُ اللهُ الدُعَاءَ عَنْ قَلْبٍ لَاهٍ»؛ الله تعالىٰ از دل غافل، دعا را نمي‌پذيرد. دعايي كه تنها بر زبان بيايد ارزش ندارد، دعا در حقيقت آن دردي است كه از دل برآيد و بر زبان جاری شود و دل با خداوند متعال در ارتباط باشد.

حضرت شیخ الحدیث، در ادامه سخنانش را با حديثي از پيامبر اسلام تبيين کرد و گفت: باري پيامبر اكرم صلى الله عليه وسلم در روز جمعه بر منبر ايستاده و در حال سخنراني بود كه بيابان‌نشيني آمد و گفت: يا رسول الله! هَلَكَ المَالُ وَالعِيَالُ؛ اموال از بين رفتند، مردم از بين رفتند، قحط‌ سالي پديد آمده، دعا كن الله تعالىٰ بر ما رحم فرمايد. پيامبر صلى الله عليه وسلم همين‌طور دست‌ها را بلند كرد و دعا كرد. راوي مي‌گويد: پيامبر صلى الله عليه وسلم هنوز از منبر پايين نيامده بود و قبلاً در مدينه هيچ ابري نبود، به يك‌باره ابر سياهي مدينه را پوشاند و باران چنان باريد كه از سقف مسجد آب چكيد و بر ريش مبارك پيامبر صلى الله عليه وسلم رسيد.

دعا آن دردي است کز دل برآيد

بزرگ‌عالم اهل‌سنت، علت عدم قبوليت دعا را عدم وجود شرايط آن در وجود مردم عنوان کرد و افزود: چون پيامبر صلى الله عليه وسلم با خداوند در ارتباط بودند و بر اثر قحط‌سالي درد هم به دل رسيده بود، فوراً دعا قبول شد. امروزه كه ما دعاها مي‌كنيم و هيچ آثاري از دعاﻱ ما ديده نمي‌شود، علتش اين است كه دلهاي ما از خدا غافل‌اند. پس اگر ما بياييم و دردي در دل خود پديد بياوريم، سپس ارتباط خود را با باري تعالىٰ مستقيم كنيم، خداوند متعال را نه رحمتش كوتاه شده و نه خزانه‌اش تنگ شده، نه اينكه به پذيرش دعاي ما كم و كاستي دارد. او دعا را صددرصد مي‌پذيرد، اما شرايطش پيش ما نيست.

مولانا محمد يوسف در پايان، اجتماع روز جمعه را هم‌چون اجتماع بهشتيان دانست و گفت: بايد اين برتري روز جمعه مورد توجه باشد كه چرا روزهاي ديگر چنين اجتماعي نداريم؛ اين جمع شدن ما و شما نقشه‌اي از جمع شدن بهشتيان است كه در آنجا چنين اجتماعي مي‌گيرند و در آنجا نعمت بالاتري از بهشت كه رؤيت باري تعالىٰ باشد، به بهشتيان اعطا مي‌شود.