أم ايمن؛ زنی که دو صحابی جليل القدر را به گريه انداخت

بر اثر بركات و انوار وجود مبارك سرور انبيا و مرسلين، سردار دو عالم، پيامبر اكرم ـ صلى الله عليه وسلم ـ و نزول شبانه روزي وحي الٰهي در حرمين شريفين دور زريني از رحمت‌هاي مسلسل و بي پايان حق تعالى گذشته است كه تاريخ كامل دنيا از آوردن نظير آن عاجز مانده است. از اين جهت صدمه‌اي كه از وفات آن‌حضرت صلى الله عليه وسلم بر صحابه وارد شد، بالاتر آن صدمه‌اي بود كه نزول وحي الٰهي قطع گرديد.

در صحيح مسلم [۲۴۵۴] روايتي از حضرت انس ـ رضي الله عنه ـ چنين آمده است كه: بعد از وفات پيامبر اسلام ـ صلى الله عليه وسلم ـ، باري حضرت صديق ـ رضي الله عنه ـ به حضرت عمر ـ رضي الله عنه ـ فرمود: بيا تا پيش اُم ايمن ـ رضي الله عنها ـ برويم؛ زيرا پيامبر ـ صلى الله عليه وسلم ـ پيش او رفت و آمد مي‌كرد.

هنگامي كه اين دو بزرگوار پيش او رسيدند، او بي اختيار به گريه افتاد. ايشان پرسيدند كه چرا مي‌گريي؟ مگر نمي‌داني كه پيامبر ـ صلى الله عليه وسلم ـ پيش خداوند به عيش و راحتي بالاتري نايل آمده‌اند؟

به پاسخ اُم ايمن گوش كنيد كه كلامِ تا چه حد والايي گفت!

گفت: من بر اين نمي‌گريم؛ بلكه كاملاً مي‌دانم كه براي آن‌حضرت ـ صلى الله عليه وسلم ـ به نزد خداوند راحتي و آسايش كاملي وجود دارد؛ البته بر اين امر مي‌گريم كه بعد از او، نزول وحي از آسمان قطع گرديد.

اُم ايمن با ابراز اين سخن، آن هر دو بزرگوار را به گريه انداخت و خود نيز همراه با آنان به گريه افتاد.

از اين حديث مي‌توان فهميد كه چشمان مردان و زنان صحابي چه ديده‌اند و قلوب نوراني آنان چه چيزهايي دريافته‌اند.

ام ايمن كيست؟

كنيز آزاده شده‌ي پيامبر ـ صلى الله عليه وسلم ـ بود كه از طرف پدر به او ارث رسيده بود و چون وي در ايام طفوليت آن ‌حضرت ـ صلى الله عليه وسلم ـ براي ايشان خدماتي انجام داده بود، آن‌حضرت ـ صلى الله عليه وسلم ـ براي او مانند مادر احترام مي‌گذاشت و جهت ملاقات با او به خانه‌اش تشريف مي‌برد.

آري! ايمان اين صحابيه چه قدر قوي و معرفتش تا چه حد بالا بود كه يك جمله‌ي او دو صحابي جليل القدر را به گريه انداخت.

انوار الباري/ ترجمه مولانا حسين پور